Brisbane & new home

Aangekomen en vertrokken in/uit Brisbane!

Om kwart over 10 kwamen we aan in Brissy. Met al onze spullen besloten we om toch een uber naar het hostel te nemen. Niet veel later stonden wij dus voor Brisbane Quaters, een hostel die nog niet eens zes maanden bestaat. Het is een super mooi, stijlvol hostel met allemaal kopergoude details. De eerste nacht sliepen Dhylia en ik apart daarna kwam Dhylia bij mij op de kamer, vierpersoons kamer G8. 

We dropte onze spullen in de bagageruimte en liepen toen met onze klaar gemaakte wraps en wat koekjes de stad in. Het centrum was echt maar 5 minuten lopen. We dronken een milkshake/koffie bij the two Donkeys en boekte een kajak voor later op de dag. We zijn onder de . brug doorgelopen, liepen door Kangeroo point en zijn toen vervroegd gaan Kajakken om 1 uur. Doordat er best veel wind stond was het Kajakken best een avontuurtje. Bijna tegen een oude wharf aangeklapt doordat de ferry voor de vijfde keer voorbij vaarde is Dhylia vervroegd terug gegaan. Ik ben nog een stukje verder gegaan maar na de tweede brug bereikte te hebben in flinke tegenwind gaf ik het ook op. 1,5 uur later lagen we iets verderop in het gras onze natte broek te drogen en lunch te eten. We liepen door South bank langs het stad strandje met zwembad over de Victoria brug weer terug en maakte nog wat foto’s bij het Brisbane letter sign. Na een korte stop bij Target namen we lekker een normale douche in het hostel. Niet meer douchen onder een te lage douchekop in een glad bad. In onze comfy kleding liepen we even later weer terug naar de stad om wat eten te scoren voor het avondeten. Allereerst kocht ik een zak wortels, een bak aardbeien waarna ik bij een andere Woolies een bak magnumijs, een brood, een chocolade muffin en chocolade koekjes kocht. Mijn avondeten bestond uit noodles, een wortel, een in de magnetron opgewarmde garlic bread en een bak magnum ijs (jummy ik had mij hier al zolang op verheugd). Daarna spraken wij nog een paar Nederlanders in het Hostel die daar al een langere tijd zaten. Wij werden uitgenodigd om morgen mee te gaan naar Felons om daar wat te gaan drinken, super leuk. Toen zijn we naar bed gegaan rond 9 uur, allebei moe van de dag en de korte nacht vorige nacht. Ik had natuurlijk het bovenbed.. gedurende de nacht is mijn telefoon uit de oplader van mijn bed gevallen.. De volgende morgen kwam ik er dus achter dat ik geen telefoon meer had om Dhylia een berichtje te sturen. Ik ben mijn bed een paar keer op en afgeklommen en heb toen het meisje dat onder mij sliep maar gevraagd of zij mijn telefoon gevonden had. Ik kreeg niet echt een reactie dus belde mijn andere kamergenoot mijn telefoon om te kijken of hij zou oplichten maar dat deed hij niet. Zonder telefoon ben ik dus maar naar het ontbijt gegaan in de hoop Dhylia daar te zien. Jahoor, ik had geluk Dhylia was ook net in de keuken. Ik at lekker yoghurt met fruit en müsli wat wij nog hadden (wij hadden nog een big-shopper  vol met eten mee). 
> Toen maakte wij ons klaar om de stad weer in te gaan. We liepen de andere kant op en kwamen uit bij de Royal botanic garden. In de tuin stond een super mooie, vol in bloei, roze boom 🌳. Wij maakten wat foto’s en liepen toen weer verder. Overal in Brisbane zie je mensen op elektrische steppen voorbij gaan dus dat wilde wij ook wel uittesten. Voor $0,38 per minuut kon je ze overal op straat huren. Dhylia en ik zijn zeker 15 minuten langs het water, onder de vele bruggen die de stad heeft ‘gestept’. Na dit leuke avontuurtje zijn wij nog even gaan winkelen (oops). Tussendoor zijn we in parkland lunch wezen eten bij southbeach social; een heeerlijke hamburger met ei, ui, rode biet, sla, tomaat en saus. Patatjes en een kan berry’s cocktail waren ook van de partij. Met één (valt mee) nieuwe rok, nieuwe oorbellen en een nieuw hoesje verder liepen we snel weer terug naar het hostel. Om 5 uur zou ik gebeld worden door een hostfamily in Moranbah. Na een ongeduldige 15 minuten gewacht te hebben en Jade een berichtje gestuurd te hebben belde Belinda gelukkig. - Ik had vorige week vrijdag eigenlijk ook een gesprek met een familie maar die hebben mij helaas laten zitten en nu was ik bang dat, dat weer zou gebeuren.- 
> Belinda was een aardige vrouw en het klikte vrij goed dus hebben wij besloten het aan te gaan. Ik heb ook een nieuwe hostfamily (voor twee maanden) gevonden! Na dit goeie nieuws, dook ik snel onder de douche en liepen wij naar Felons toe om met de groep van het hostel te meeten. Er stond een flinke rij bij Felons, Dhylia en ik zijn hier voorbij gelopen en deden alsof wij voorbijgangers waren die er alleen voorbij passeerde maar sloten toen aan bij hun tafel. De groep zat daar al een tijdje en was net van plan te gaan, Dhylia en ik besloten te blijven en ze later weer in het hostel te meeten. Felons zit echt op een prachtige plek met uitzicht over de stad en onder de . brug die in de avond verlicht is. Na een cocktail een ijsje met popcorn chocolade en een garlic/cheese pizza, die ik half opgegeten en half meegenomen heb, maakte wij nog wat foto’s bij de brug en liepen wij weer terug naar het hostel. Onderweg haalde wij nog wat flesjes gin tonic en toen waren we klaar om bij de groep aan te sluiten. We speelde wat kaartspelletjes in het hostel en liepen om 10 uur richting the Valley. We eindigde bij een gezellige Gaybar. Na wat gin en tonics en een cocktail liepen wij met de groep die er nog was om 2 uur weer terug naar het hostel. Ik had een goed gesprek met Dutchie Roel die vier maanden alleen farmwork gedaan heeft en al 1,5 jaar in Australië is. Altijd leuk om andermans verhalen te horen. 
> De volgende ochtend had ik weer geen wekker gezet dit keer werd ik niet om 6 uur wakker maar om kwart over 10, net te laat voor het ontbijt dus. Ik at wat fruit en brood dat ik gekocht had en maakte mij vlug klaar voor de dag. Ik had met Marleen afgesproken maar was wat aan de late kant. Het was super leuk om Marleen na de travel active dag in Nederland nu in Australie te zien. Na een mislukte poging bij het restaurantje tegenover parkland hadden wij ons plekje gevonden bij de chocoladebar die Dhylia en ik de dag ervoor gespot hadden. Met, voor mij, een thee en een brownie ijscoupe, en goede gesprekken met Marleen en Dhylia vloog de tijd echt voorbij! Dhylia en ik vervolgde de dag met zonnen op het gras, een bezoekje aan de art gallery, een bezoekje aan de nagelsalon en het inpakken van onze tassen. Om 5 uur kwam ome Bill ons ophalen voor een BBQ bij hun thuis! We reden nog even langs Mount Coot- Tha voor een uitzicht over de stad. Helaas was het wat bewolkt en waren de foto’s niet zo mooi als we gehoopt hadden. Bill en Cat wonen op een hele leuke plek, 10 minuten van Brisbane centre. Het is een echt Brisbane huis; een huis van hout, een veranda zowel voor als achter, een zwembad in de tuin, een garage en dat in een beach vibe/style. Okkie was blij om ons te zien en was de hele avond enthousiast bij ons. We begonnen met een biertje/wijntje bij de openhaard in de tuin bij het zwembad waarna we boven vervolgde met een bbq op de veranda. We hadden lekkere veggies, kipfilet en uiteraard worstjes. Na een gezellige avond bracht Bill ons ook weer terug naar het hostel. In het hostel pakte wij onze laatste spullen en zijn Dhylia en ik samen nog even de stad in gegaan. We dronken wat bij parkland en liepen toen weer terug naar het Hostel rond 12 uur. Na een goede en laatste nacht in het hostel pakte wij om 7 uur onze spullen, aten we nog wat fruit en brood en namen we de Uber naar het vliegveld. We vlogen van Brisbane naar Mackay, 9.15-10.45am. De vlucht was prima en wij zaten beide (tegenover elkaar) bij de nooduitgang waardoor we veel been ruimte hadden. Onze baggage kon gelukkig allemaal mee! Zelfs mijn handbagage backpack met super veel spullen eraan, laptop en groot kussen met kleed en truien (je mocht maar 1 stuk handbagage maar daar deden ze blijkbaar niet moeilijk over ;)Maar 1 /4 van het vliegtuig was ook maar vol). Cassie, dhylia haar nieuwe hostmom kwam ons ophalen met de auto en bracht ons naar een winkelcentrum waar zij nog wat dingen moest halen/doen. Ik heb nog maar een derde en tweede gaatje in mijn oor laten schieten 🙈. Zo ben ik weer een beetje in balans.

Toen reden we naar een restaurantje aan de kant van de weg om de jongens van Cassie (Cassandra) op te halen  en naar Moranbah te rijden. Ik zat in het midden, tussen Paxton (5 jaar) en Spencer (2 jaar). Ik heb nog een tijdje met Paxton gepraat over zijn lego set die zijn moeder net daarvoor gehaald had omdat hij zo goed geluisterd had. Daarna viel Spencer in slaap en gingen Paxton en ik ook met onze ogen dicht liggen (drie kids op de achterbank :P). Cassie is maar 7 jaar ouder dan Dhylia dus dat klikte vrij wel meteen, het is ook een gezellige vrouw. Na ongeveer twee uur reden wij Moranbah in waar Cassie een kort rondje door het dorp reed en mij toen bij mijn hostfamily af zetten. Het was best gek om meteen naar binnen te gaan bij mensen die ik eigenlijk nog nooit gezien had, ik had alleen Belinda, de moeder, gesproken aan de telefoon drie dagen daarvoor. Ze ontvingen mij hartelijk en ik kreeg een rondleiding door het huis en de tuin. De famillie heeft een huis op de begane grond met 6 kamers (ouders slaapkamer waar de kids ook slapen met eigen badkamer, de au pair slaapkamer, een logeerkamer, een kamer met de kleding van de kids en een matras, een werkkamer vol met drone spullen en een andere werk/rommel kamer), twee katten (niet zo fan..), twee kippen (dus eigen eieren, zo’n 2 per dag) en een groente tuin met tomaten en nog wat ander groente en fruit waarvoor het nu te warm is. Ik pakte mijn spullen uit en settelde mij in mijn kamer. De familie ging nog een rondje lopen maar ik was best moe en besloot in het huis te blijven. De familie eet 80% vegetarisch en dus aten we taco’s met heel veel veggies en bonen (het was verassent lekker en niet dat je het vlees echt miste).  Daarna las ik de jongens nog een paar boekjes. 

Op maandag werkte de moeder thuis zodat zij mij alles kon laten zien. Ik begin elke dag om 7 uur en moet normaal gesproken tot half 6 s avonds (dat is 10,5 uur) tot zij weer thuis komt uit werk. Mijn taak in de ochtend is om de vaatwasser uit te ruimen, ontbijt voor de kids te maken en samen met ze te ontbijten. Na het ontbijt kleed ik ze aan en poetsen we onze tanden (de jongens doen dit met water want tandpasta weigeren ze). Dan kijken wij of de kippen eieren hebben gelegd en geven we ze alle compost van vorige dag te eten. Dan (de vader) ging de hele week weg dus die gingen we uitzwaaien (dat doen de kids altijd, iedereen uitzwaaien elke dag). Daarna bleef ik met ze buiten stoepkrijten zodat Belinda wat werk kon verichten. We aten morning tea en reden naar de supermarkt (er zit hier alleen een Coles). Ik reed (met de familie auto) dat was in het begin wel even wennen weer om te schakelen en dat met je linkerhand. Na een paar keer afgeslagen te zijn ging het best oke, ik moet wel want ik moet Lincoln elke week naar school brengen met de auto (is net even te ver lopen, 4km). Toen de kids lunch gehad hadden ben ik met de au pair auto (dat is zegmaar mijn auto hier) naar de black nugget gereden waar Dhylia en ik langs moesten komen voor werk. We moesten een tijd wachten en uiteindelijk moesten wij alleen onze cv per mail opsturen. Ik ben nog even snel met Dhylia naar de supermarkt geweest en heb haar toen thuis afgezet. De middag ging best goed, lekker met de jongens in de tuin gespeeld en rond 4 uur een groot rondje gelopen met de pram (ze hebben een dubbele pram waar ze beide in kunnen. Met Lincoln erin is het best zwaar om te duwen maar het gaat). De moeder kookte avondeten voor ons waarna ik mij even heb terug getrokken. Eerste dag weer overleefd! 

Op dinsdag was mijn eerste dag alleen met de jongens. Het was even pittig omdat de moeder er niet was en voornamelijk Lincoln erg gehecht is aan zijn moeder (Belinda zegt bijna nooit nee op iets en ik wel). We zijn in de ochtend naar Sunshine park gelopen, ofja ik liep en de kids zaten in de pram. Ik hoopte dat Jarvis in slaap zou vallen maar dat gebeurde niet en hij vertikte het om te gaan slapen s’middags. Dat was een best drama met lang huilen en tegen spartelen waarna ik het na 45 minuten maar opgaf. We hadden een gezellige middag, we speelde lang in de tuin en ik tilde de kids steeds op en draaide rondjes met ze totdat ik een rondje draaide waarbij mijn linkervoet bleef staan en mijn knieschijf uit de kom draaide... Ik voelde het een beetje aankom en zag mijn knie dik worden.. Jakkie daar lag ik dan op de grond gevallen met een knieschijf uit de kom... Ik heb de jongens rusig gevraagd mijn telefoon te halen en heb toen meteen papa gebeld (het was ondertussen 4 uur dus 8 uur s ochtends in Nederland). Papa nam gelukkig op en zei dat ik hem zelf terug moest duwen (ik heb dit twee keer eerder gehad maar toen schoot hij vanzelf terug maar nu dus niet...). Ik had zoveel pijn en durfde hem niet terug te duwen, bang dat ik het fout zou doen. Ik stuurde een appje naar Belinda waar ze niet op reageerde dus toen belde ik haar maar. Belinda zou een vriend bellen die langs zou komen dus dat was fijn. Ondertussen zette ik netflix op mijn telefoon op voor de jongens om ze rustig te houden en bij mij in de buurt te laten blijven. Lincoln was best een beetje geschrokken en moest ook huilen toen hij mijn telefoon bracht, ik moest ook een traantje laten. Na ongeveer 10 minuten kwam de vriend van Belinda eindelijk hij vertelde dat de ambulance onderweg was. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij mijn knieschijf terug zou zetten, ik ben nog nooit met een ambulance geweest en zo’n big deal was het ook niet toch? De ambulance liet even op zich wachten en ik denk ruim een half uur na dat het gebeurde kwamen ze eindelijk. Ik kreeg veel morfine toegediend tegen de pijn en kon gelukkig alle vragen beantwoorden. Toen kwam het naarste, mijn knie recht buigen (ik lag in een soort van stabiele zijligging op mijn zij maar mijn knie moest omhoog getild worden om op de brancard te kunnen gaan. Man man wat heb ik gegild, wat een narigheid! Toen zij mij eenmaal op de brancard hadden reden we naar naar het ziekenhuis wat Moranbah gelukkig wel heeft. In het ziekenhuis heeft een arts pas mijn knieschijf terug gezet.. ik vroeg al steeds zit hij er al weer in? Wanneer gaan jullie mijn knieschijf eindelijk terug zetten? Nou na een uur ongeveer pas. Door de hoeveelheid morfine die ik had gekregen was ik zo duizelig en viel ik steeds weg, mijn ogen open houden was zo zwaar en dat maakte de verpleging bezorgd ik moest een nachtje blijven zodat zij mij in de gaten konden houden. Ondertussen was Belinda ook in het ziekenhuis gekomen en die heeft al het papier werk geregeld (ik ben benieuwd of ik nog een dikke rekening krijg ..). Ik heb Belinda gevraagd om Dhylia te bellen. Het was fijn om Dhylia bij mij te hebben om met iemand (Nederlands) te praten die ik goed ken. Dhylia bleef een lange tijd bij mij maar heel gezellig was ik niet, ik was zo duizelig, misselijk en moe. Ik heb vier keer overgegeven totdat er niks meer uitkwam. Ik voelde mij zo belabberd.. Ik heb niet super lekker geslapen, het bed was hard en ik was bang om mijn knie te bewegen (pijn had ik eigenlijk niet meer). De volgende ochtend kreeg ik rond 7 uur ontbijt; toast met jam, cereal met melk (dit heb ik met boter en suiker gegeten want ik had zo’n trek en lust geen melk) en zwarte thee. De zuster liet mij weten dat ik later die ochtend foto’s moest laten maken van mijn knie en dat er een fysiotherapeut langs zou komen. Na mijn ontbijt werd ik opgehaald in een rolstoel om foto’s te laten maken. Best interessant allemaal. Ik kreeg zelfs de foto’s mee naar huis! Grote doorzichtige zwarte afdrukken met mijn knie botten. Alles zag er denk ik goed uit. Ik moest lang wachten op de fysiotherapeut die pas om half 3 tijd had. Dhylia is in de ochtend nog gezellig langs geweest en ik heb wat netflix gekeken. Als lunch kreeg ik aardappelpuree met kip in honing mosterdsaus en een creme brule als toetje (erg lekker). Met de fysio moest ik een stukje lopen en wat oefeningen doen, toen was ik vrij om naar huis te gaan. Jammer genoeg was net mijn afternoontea besteld die ik dus net moest missen. Ik berichten Belinda en die kwam mij een half uur later met de auto ophalen, zij had thuis gewerkt om op de jongens te kunnen passen (ik voelde mij erg schuldig dat ik er niet voor de kids kon zijn terwijl ik net pas begonnen ben). Ik mocht van haar uitrusten en dus ging ik lekker een middagdutje doen (ik lag al de hele dag op bed maar geen lekker bed). In de avond voelde ik mij zoveel beter en mijn knie deed geen pijn meer, het is meer de angst die steeds opkomt, dus besloot ik om een stukje te gaan rijden. Kijken of ik nog kon autorijden want morgen ging Lincoln naar school en zou ik hem moeten brengen en halen. Ik reed in de au pair auto naar Dhylia toe. Dit ging allemaal prima gelukkig! Toen even getankt maar man man wij konden nergens het knopje vinden om de tank open te maken.. Uiteindelijk heeft een andere gast die daar ook stond ons geholpen. Dhylia en ik besloten om samen te gaan eten bij de nugget, zou konden ze ons daar zien en denken he die hebben hier toch gesolliciteerd daar moeten we nog wat mee (haha). Dhylia had burrito’s en ik had een prawn salad. Erg lekker wel. Het was erg rustig in de bistro en dus konden wij het mooi bekijken allemaal. 

Op donderdag nam Belinda de ochtend vrij om mij de school te laten zien. Ik reed in de familie auto en dat ging allemaal prima, veel beter dan de eerste keer dus dat stelde haar ook gerust. We dropte Lincoln af om half 9 en reden weer terug naar huis waar ik de dag doorbracht met Jarvis. Om 2 uur moesten we weer weg om Lincoln op te halen, de tijd gaat dan zo snel (Jarvis slaapt na de lunch ongeveer 1 a 2 uur). We keken wat tv, speelde in de tuin en liepen een rondje op mijn aandringen (Lincoln wilde niet maar ik vond het wel even fijn om buiten te zijn). Om 6 uur was Belinda er weer, ze nam het ervan en ging meteen boodschappen doen.. 

Op vrijdag heb ik een ‘korte dag’ van 7 tot 2 uur (is alsnog 7 uur). Ik bracht Lincoln naar school en ben in het park gaan spelen met Jarvis. Rond 2 uur kwam Dhylia naar mij toe om het huis te zien en om mij op te halen we gingen een weekendje naar Airlie beach! De hostfamily van Dhylia zou hier naar toe gaan en Cassie vroeg of wij dat niet ook leuk zouden vinden. Dus meteen het eerste weekend gingen wij erop uit! Mijn hostmom was pas kwart over 2 thuis (timing is niet haar sterkste kant). 

Toen moesten we 3,5 uur rijden naar Airlie beach. We kwamen om half 6 aan en checkte allereerst in bij Nomads het hostel waar ik de vorige keer ook geweest was. Toen zijn we opzoek gegaan naar een plekje om avond te eten. Na het avondeten zijn we nog wat wezen drinken, gin en tonics! 

Op zaterdagochtend werden we om 9 uur opgehaald bij het hostel. We liepen snel nog even naar Woolies voor ontbijt en lunch en toen kocht ik nog snel een hoedje en een pet (ik heb mijn pet bij de Brennans laten liggen). We waren mooi op tijd voor het busje. Er was erg veel wind die dag en er werd aangeraden om je tour te verplaatsen naar een andere datum omdat dr golven over de boot heen zouden kunnen komen (en dat was ook gebeurd hoorde we later). Dhylia en ik besloten om de tour naar de volgende dag te verplaatsen. Dus zochten wij op internet naar dingen in de buurt om te doen. We eindigde met een bezoekje aan een droge waterval.. en een super mooi, ook wit, strand met een palmboom voor de tropische zomerfotos. 
In de avond gingen we een hapje eten en een aantal drankjes doen met een Australische jongen die we de vorige avond hadden leren kennen. Het was een bijzondere jongen/man die veel nadacht over de invulling van het leven (diepe gesprekken). 

Op zondag gingen we dus echt de dagtour naar de whitsundays doen! Het was alsnog erg waaierig maar we konden het niet verder verplaatsten (we moesten maandag weer werken uiteraard). Met een volle rafting boot gingen we op volle snelheid in 50 minuten als eerste naar Whitehaven beach voor de lookout over het prachtige helder blauwe water met het op één na witste zand ter wereld! We bleven hier niet heel lang dus zijn Dhylia en ik vrijwel meteen naar het mooiste lookout punt gegaan om foto’s te maken. Daarna was het alweer tijd om over het heerlijk voelende, prachtig uitziende zand terug te lopen naar de boot. We vaarde een stukje verder om te gaan snorkelen in de great barrier reef. Helaas was en bleef het zo bewolkt de hele dag dat je amper iets kon zien onderwater.. Veel dood koraal met wat mooie plantjes en een handje vol met vissen dat was het voor die dag.. Dat was best een tegenvaller. 

Toen gingen we naar de andere kant van whitehaven beach om daar 2 uur te chillen en foto’s te maken. Doordat de zon helemaal verstopt zat achter de wolken was ook het strand niet zo mooi als anders helaas. Des al niet te min was het alsnog zo zacht en wit. Al met al hadden we helaas niet de beste dag getroffen om naar whitehaven beach te gaan maar was het alsnog een leuk uitje. Rond 5 uur waren we weer terug in Marina haven. Snel kleden wij ons om, om aan de terug weg in de auto te beginnen. Het was 3,5 uur rijden en de weg naar Moranbah toe is meer dan 200 km lang met de één na gevaarlijkste weg van Australië..  Deze weg wil je niet in het donker rijden wat wij dus moesten doen.. 

Er liggen overal dode beesten (voornamelijk kangeroes), stukke band van auto’s en zonder verlichting (waar heb je dat wel in Australië) zie je tegenliggers moeilijk aankomen. Met een wisseling van bestuurders hebben wij het overleefd! Geen beesten geraakt (gelukkig!!) en niet in slaap gevallen. - Overal langs de weg staan borden met ‘survive this drive’  ‘take every two hours rest’. - 

Iedereen die je hier spreekt heeft zeker wel een keer een kangoeroe geraakt.. Op de terugweg reed ik over een net aangereden grote kangoeroe.. 

We survived!