Welcome to Balmain!

The beginning! 
 

Donderdag 31 oktober-

De dag was daar, de dag waar ik mij al even op had voorbereid maar nog steeds niet helemaal besefte dat het echt was. 
Mijn lieve mama ging met mij mee naar het vliegveld en hielp mij inchecken. Ik moest naar terminal 3, naar de balie van Cathay Pacific. Eenmaal aangekomen, zagen wij tot onze verbazing dat je de koffers (meervoud, want ik had twee stuks) zelf moest inchecken in een simulator look a like. Het zag er heel cool uit maar was dat niet.. de koffers mochten niet meer wegen dan 30 kilo (op de site stond max 32 kilo) en was dat wel het geval dan moest je er maar iets uit halen. Na drie keer proberen en spullen te hebben overgeplaatst in mijn handbagage (die allebei ook al heel vol zaten en wel echt te zwaar waren) moest ik naar de ‘normale’ incheckbalie om mijn koffers op de oude vertrouwde manier in te checken. Nu waren de koffers (eigenlijk één koffer en één tas) samen 30,2 kilo, dit werd gelukkig geaccepteerd. Na dit stress moment nog even rustig een thee gedronken waarna ik toch echt afscheid moest gaan nemen van mama. Ik heb tijdens het afscheidnemen van mensen niet gehuild omdat het besef er nog niet helemaal was dat ik ze lang niet zou gaan zien maar nu moest ik toch wel een traantje weg pinken. 😢

Door naar de douane met alleen nog mijn handbagage; een backpack met wat kleding, spelletjes, schoenen (uit mijn groot bagagetas) en eczeem zalfjes & een schoudertas met mijn laptop, wat te lezen voor onderweg, M&M’s, mijn opladers en een klein schoudertasje met paspoort en portemonnee. Ik gedroeg mij normaal en liet niet merken dat het eigenlijk best zwaar was. Ik moest mijn schoenen uitdoen en de tassen met spullen door de band laten. Met mij was alles goed alleen mijn backpack werd aan de kant gehouden voor extra controle. Het bleek mijn allergie shampoo te zijn, dit werd door een apparaat gehaald en mocht toen weer terug in mijn tas. Een grote opluchting, over mijn handbagage was verder niks gezegd ik was klaar om naar het vliegtuig te gaan! Ik was wat aan de late kant en was één van de laatste in de rij voor het vliegtuig ✈️. Ik had twee keer een raamplekje weten te scoren bij het vooraf online inchecken. Met mijn backpack in de bagagebak en mijn andere tas bij mij was ik klaar voor vertrek. Ik zat naast twee Nederlanders, verder zaten er veel chinezen in het vliegtuig naar Hong Kong en ook het personeel was Chinees. Alle omroepen werden gedaan in het Engels, Chinees en Nederlands. Het vliegtuig vertrok mooi op tijd (12.30 uur). De vlucht was goed te doen, het eten was lekker en goed vullend. De Nederlanders naast mij waren ook in Australië geweest en waren nu op weg naar Nieuw Zeeland voor de volgende rond reis vakantie. Omdat er ook tijdverschil zit tussen Nederland en China (Hong Kong) werd het licht rond 5 uur s'avonds gedimpt en moesten alle raampjes dicht worden gedaan om te wennen aan de nieuwe tijd (7 uur later; 12 uur s'nachts). Ondanks dat de been ruimte krap was kon ik toch wel wat goede houdingen vinden om nog circa 2 uurtjes te slapen.

Vrijdag 1 November -

We landde mooi op tijd in Hong Kong, rond kwart voor 7. Eenmaal uit het vliegtuig was het even zoeken naar waar ik heen moest, alles was aangegeven in Chinezen tekens maar gelukkig ook in het Engels. Ik hoorde een moeder en dochter in het Nederlands praten en sprak hen aan in de hoop dat zij ook naar Sydney gingen en ik hen kon volgen. Ik had geluk, zij gingen ook naar Sydney en ik kon hen volgen. We moesten allereest in een rij staan voor de paspoortcontrole waarna de douane rij volgde. In de rij had ik een gesprek met de moeder en dochter, wat bleek? Zij hadden kaartjes gewonnen voor Ed Sheeran bij Q-music en mochten een zes daagse trip maken naar Sydney inclusief een concert van the man him self. Wauw, lucky birds! Het duurde wel even voordat we bij de douane aankwamen, gelukkig was dit keer alles goed en konden we zo weer door. De gate was niet al te ver en goed te vinden gelukkig. Ik had ongeveer een uur over voordat de volgende vlucht zou gaan. Hong Kong was cool om te zien en mee te maken, overal Chinezen tekens en Aziaten like everywhere. Dit keer was ik goed op tijd om te boarden. Ik had erg geluk want er zat niemand naast mij waardoor ik meer been-arm ruimte had en wat spullen op de stoel kon leggen net zoals de man bij het gangpad deed. Mijn stoelgenoot naast mij (aan het gangpad) was Indonesisch net zoals het overgrote gedeelte van de passengiers. Bijna al de Indo's kregen speciaal (eerder) eten (ik denk vegatarisch). De tweede vlucht was wel wat zwaarder ondanks het feit dat ik meer persoonlijke ruimte had en twee kussentjes kon gebruiken inplaats van 1. Opgegeven moment wist ik niet meer hoe ik moest gaan zitten/(half) liggen. Ik kreeg opnieuw eerst ontbijt en dat werd gevolgd door avondeten want in Australie is het nog 3 uur later dan in Hong Kong (10 uur verschil met Nederland). Het eten was goed en de films en spelletjes waren leuk. Rond half 9 vloog ik boven Sydney, ik kon de famous Harbour bridge van bovenaf al spotten! Ik landde rond half 9 in Sydney, Australia! Eenmaal uit het vliegtuig moest ik een uur (!) in de rij staan voor de paspoort controle waar de rij heel rustig vooruit schuifelde. Ondertussen had ik contact met mijn hostmom die mij op kwam halen vanaf het vliegveld. Eén pluspunt van de lange paspoort controle rij was dat ik de bagage binnen 5 minuten had gevonden (allebei :). Voordat ik door mocht moest ik nog een briefje afgegeven aan de werknemer met wat vragen over mijn verblijf, gezondheid, verblijfadres en of je food mee bracht naar Australie (ze zijn daar heel streng in). Ik kreeg dit briefje in het vliegtuig; het was allemaal in het Engels en ik wist gewoon niet meer wat occupation betekende.. dus ik vulde maar holliday in. Ik hoop dat ik alles verder correct heb ingevuld.

Met mijn koffer, tas en twee handbagage tassen liep ik naar de vertrek hal, het was even zoeken maar al gauw vond ik mijn host mom (Laura is her name as well). Ze hielp mij met mijn spullen en samen liepen we naar de auto. Het gezin heeft een grote 7 persoons auto, een automaat :). Het huis was slechts een krap half uur rijden. Onderweg kwam ik er achter dat mijn host mom 10 jaar in Engeland (London) had gewoond en slechts vier jaar geleden terug naar Australie is gekomen. Ook is zij geen echte Aussie ze is geboren in Nieuw Zeeland en reist graag naar Europa, een vrouw van de wereld. We kwamen rond 11 uur bij het huis aan. Ik ontmoeten mijn host dad, Tom, en kreeg een rondleiding door het huis. Spinnen (die je altijd hoort van de verhalen) zijn hier niet vertelde mijn host mom (wat een opluchting!) maar wat ze wel hebben zijn een soort kakkerlakken (ieks) en de eerste had ik al gespot. Na een kort gesprekje maakte ik mij klaar om naar bed te gaan, ik was erg moe van al het reizen en had niet veel slaap gehad de afgelopen nacht. Na een verfrissende douche kon ik zo mijn bed in die al opgemaakt was. 

Zaterdag 1 November-

De nacht was zwaar, ik werd heel vaak en vroeg wakker. De kinderen waren om kwart voor 6 uit bed, ik had mij voorgenomen om tot 7 uur in bed te blijven om beter in het ritme te komen. De kinderen waren erg enthousiast toen zij mij zagen. Ze zijn heel actief in de ochtend en best luidruchtig (haha). Ik werd heel hartelijk ontvangen bij de familie Brennan. De kinderen hielpen mij met het uitpakken van mijn spullen. De kamer is nu mijn kamer geworden met al mijn spullen. De zaterdag was een drukke dag; Tom had dienst als life guard en Laura (afkorting LJ; Laura Jane) en ik brachten Betty (de oudste) naar balletles en gingen toen door met Meave, Hugh en Charles naar het verjaardagsfeestje van een vriendje van Hugh. De vader van de jarige had familie wonen in Scheveningen en kon ook wat Nederlands, hij en zijn vrouw waren erg hartelijk. Na het uitdelen van de birthday cake (traditie) gingen we weer verder, ik bracht Meave (zij wees de weg) naar de oom en tante (de broer van Tom) zodat zij samen met haar nichtje naar balletles kon gaan. Ik werd opgepikt door de zus van LJ en reed samen met haar, LJ en de jongens terug naar huis. In het huis was ook de andere zus van LJ er en de mannen van de zussen. LJ had een meeting samen met de oudste zus en dus bleef ik thuis met de jongens, de jongere zus van LJ en haar zoon Eddy. We aten een broodje kaas (de kaas is hier verbasingwekkend goed) waarna alle jongens een middag dutje deden. Ik volgde dat voorbeeld en ging ook even op bed liggen. In de middag kwam Tom weer thuis en vertrokken Eddy en de zus (ik ben haar naam vergeten, het zijn zoveel namen in 1 dag..) weer naar huis. Iets later kwamen ook Betty en Meave weer thuis. We speelde met ballonnen (van het kinderfeestje) en de kinderen vermaakte zich met de tuinslang en de trampoline. In de avond gingen we naar de broer van Tom voor een soort van housewarming. De broer, zijn vrouw en twee kinderen zijn zojuist weer terug verhuisd naar Australie vanuit Amerika en Tom was hier nog niet geweest. Deze familie heeft echt een heel mooi (groot) huis. We speelde op de trampoline, in de speelkamer en aten fish and chips. Als toetje hadden ze watermeloen (ik begin dit echt lekker te vinden en helemaal met dit weer). LJ was ondertussen ook thuis gekomen dus gingen wij ook weer op huis aan. De kinderen werden naar bed gebracht. Tom, LJ en ik keken nog even naar rugby totdat mijn ogen dicht begonnen te vallen en ik om half 9 ook besloot om naar bed te gaan. 

Zondag 2 November-

Ik sliep deze nacht gelukkig veel beter, wel werd ik rond half 5 wakker en kon ik daarna niet echt meer in slaap komen. Ik had gisteren afgesproken om mee te gaan naar nippers. Nou dit nippers was vroeg in de ochtend en wel om 7 uur gingen we weg met de auto. Met een autootje vol (7 personen) gingen we naar het strand; Bronte Beach it was. Het mijn eerste bezoek aan een Australian beach zoals iedereen dat zei. Het strand was zeker erg mooi, het water is veel helderder in Australië. Het was niet heel warm vandaag en het was ook ochtend natuurlijk dus het water was nog best koud (het wordt beter nu de zomer nadert). Het was erg leuk om Betty en Meave in actie te zien op het strand. De kinderen doen drie onderdelen; rennen over het strand en door het water waar ouders in een soort boog staan opgesteld (voor veiligheid en om een weg te creeeren), op een surfboard peddellen in een met rotsen afgezet stuk van het water waarbij de ouders ook hier in het water stonden om de kinderen te ondersteunen en het laatste onderdeel was op de grond liggen in het zand en dan snel omdraaien en naar de overkant rennen. Ik was samen met Hugh en Charles in het zand aan het spelen en toekijken hoe de meiden bezig waren. Tom en LJ hielpen bij de groepen van Betty en Meave en waren ook verantwoordelijk voor de veiligheid van alle kinderen in het water. Het water was koud, maar ik ben wel wezen pootje baden met Charles die de grootste lol had in het water. Het is heel leuk om te zien hoe gek de kinderen en de ouders zijn op het strand. Op het strand was het erg druk, vol met andere kinderen die ook les kregen en er was nog een competitie gaande met oudere kinderen. Bronte Beach heeft ook nog een natuur zwembad iets boven het water gelegen. Na nippers kregen we allemaal een hotdog of een broodje met ei en bacon van de bbq als traditie. 

De rest van de dag was rustig. Ik ging samen met LJ nog naar de stad (circa 7 minuten lopen) om een simkaart te kopen. Op dit moment ben ik alleen thuis even aan het genieten van mijn zondagje voordat morgen het echte au pair werk begint. 

Overall: de mensen hier zijn allemaal zo vriendelijk en welkomvol. De familie van LJ en Tom zijn ook zulke lieve en hartelijke mensen, iedereen staat elkaar bij en helpt waar nodig is. Voor nu gaat alles goed, mijn Engels wordt met de dag beter al zijn er soms nog wel wat struggels op wat ik kan zeggen maar ze vinden dat ik het goed doe en ik kan goed communiceren met de kinderen.