Appelfarm

Zondagochtend 19 juli.. 
De dag was aangebroken dat wij onze veilige omgeving gingen verruilen voor het werken en leven op een appelboederij! 
Dhylia en ik hebben heerlijk uitgeslapen tot een uurtje of half 10 (echt super laat/lang voor de mensen uit Australië.. shame on us). De oma had de hele eettafel vol staan met heerlijk vers fruit, brood, verschillende soorten yoghurt, melk, thee noem maar op. Het voelde net alsof wij ontbijt aten in een hotel! Na een heerlijk vullend ontbijt kregen we nog een rondleiding op het erf van de buren (was ik ook nog niet geweest). De buren van de rechterkant hebben namelijk heel veel bijzondere vogels en wij mochten deze komen bewonderen. Allemaal vogels met prachtige felle kleuren die luidkeels aan het tjirpen waren. Daarna liepen we door naar de schuur waar allemaal zelfgemaakte wagens stonden die ze verhuren voor speciale gelegenheden samen met hun mooie zwarte trekpaarden. We zeiden nog even gedag tegen de paarden en toen was het wel tijd om de laatste spullen in de auto te leggen en te vertrekken. Omdat de auto soms een vreemd geluid maakte en de benzine goedkoper was een stukje verdop besloot de opa met ons mee te gaan om te kijken of hij iets op zou merken aan de auto. Gelukkig merkte hij niks op en zette wij hem weer thuis af waarna wij onze weg vervolgde totdat we 10 minuten later gebeld werden door de oma die nog een broek van ons gevonden had in de kamer.. Zo lief als zij was, kwam oma de broek naar ons toe brengen en wachten wij even aan de zijkant van de weg. Rond 11 uur reden wij dan toch echt weg uit Armidale op weg naar Pozieres. Dhylia reed als eerste tot we halverwege stopte om wat te eten en te drinken. De oma had ook nog een lunchpakketje gemaakt voor ons beide met een cheese roll (bolletje met kaas), een appel en een plak cake (zo lief!). Rond half 4 kwamen wij aan bij het huis van Lisa, onze supervisor. Iets later zagen wij Lisa rond lopen met haar twee dochters; Caitlyn en Kiva. Lisa reed ons voor naar ons huisje wat ongeveer 7 minuten rijden was. Het huisje is wat oud en slecht geïsoleerd maar opzich prima (ik ben na mijn animatiewerk wel wat gewend). We hadden (opzich) het geluk dat wij de eerste en enige waren die hier zouden verblijven dus konden wij al onze spullen overal indelen. Nadat Lisa kort wat uitleg gaf en de haard aan had gemaakt (er is geen verwarming alleen een open haard) reden wij naar stanthorpe het dichtstbijzijnde grote dorp met supermarkten. Stanthorpe is ongeveer 25 minuten rijden en heeft een Woolworths, een Aldi (yeah), een postkantoor, winkels, banken, verschillende cafes/pubs en een Mac Donald (iets verder weg). We hebben lekker bij Aldi geshopt, onze nieuwe favoriete winkel. Toen reden we terug en begon ik met mijn tassen uit te pakken en mijn kleding in de kasten te leggen. We aten pasta bolognese met lekker veel groente. Moe van het reizen en de nieuwe indrukken gingen we op tijd ons bed in. Maaar wat is het koud hier! Het heeft een beetje dezelfde koude temperaturen als in Armidale omdat we ook hier op een berg zitten. 

Na een koude nacht en een lekker onbijtje (yoghurt met banaan en mijn gebruikelijke ritueel, juicy plus capsules en een fles water) reden we rond 9 uur naar Lisa haar huis. We moesten Lisa weer volgen met de auto naar het veld toe wat echt naast haar huis ligt maar zo onwijs groot is. 

- Overal zijn grote velden met appelbomen te zien, een heel groot hectare (het grootste gedeelte) is van de Savio familie maar ze hebben ook aan beide kanten buren die ook een appelgaarde hebben.- 

Lisa liet ons zien hoe je tree clipping deed want dat zouden wij grotendeels gaan doen hier.

- Ze had mij een bericht gestuurd met dat ze plekken vrij hadden om appels in te pakken en dat het per uur betaald zou zijn maar nu bleek het dus net even anders te zijn.. We zouden eigenlijk alleen maar tree clipping gaan doen wat niet per uur betaald zou zijn maar per rij. Voor een lage rij waar de bomen nog niet zijn vast geknipt aan de ijzere draad zouden wij met zijn tweeën 3,5 uur voor krijgen om de onderkant en de bovenkant van de bomen vast te maken. Doen wij hier sneller over dan deze tijd dan krijg je dus meer betaald dan dat je daadwerkelijk gewerkt hebt maar doe je hier lang over dan deze tijd dan werk je dus in je eigen tijd en krijg je slechts die 3,5 uur maar uitbetaald. Niet helemaal wat zij ons beloofd had dus.. - 

Op maandag begonnen wij om half 10 en deden wij 5,5 uur over 1 rij waar je dus maar 3,5 uur voor betaald krijgt. Het begon dus al goed, wij waren veel te langzaam voor dit werk wat ook nog eens heel zwaar werk bleek te zijn; elke keer de boom, die op kniehoogte zit, naar je toe trekken en soms met twee handen moet tegenhouden van terug schieten naar de andere kant, snel een clip (een tyripje) eromheen vast maken en weer door naar de volgende. Zo af en toe schiet er een tak tegen je hoofd/lichaam aan wat aardig pijn kan doen en het niet het leukste werk ooit maakt. In de middag zijn we terug naar huis huis gereden om te lunchen omdat wij geen idee hadden van wat de bedoeling was en niks anders dan koekjes bij ons hadden. Na een break van ongeveer 1,5 uur zijn we weer terug gegaan en hebben we tot 5 uur gewerkt. 
Lisa vertelde ons dat de meeste werknemers van 7 tot 5 werkte met een uur pauze en hun zelf meegebrachte lunch daar tussen de bomen nuttigden. Dus dat gingen wij ook maar doen.

Op dinsdag en de volgende komende dagen ging de wekker dus om 6 uur (was ik wel een beetje gewend van de Brennans). Ons opstaan ritueel; 6.05am uit bed, ochtend plasje, badkamer ritueel, waterkoker aan tijdens het wassen van mijn gezicht, ontbijt maken en eten, capsules innemen, lunch in de lunch box stoppen, tandenpoetsen en gaan! 

De eerste paar dagen waren wel zwaar, alles is nieuw, wij zijn maar met zijn tweeën en ook niet voorgesteld aan andere die je overigens amper ziet en het werk is full on! Door en door gaan. Nu zijn wij Nederlanders en hebben wij de doorwerkmentaliteit in ons bloed dus hebben we besloten om maar 30 minuten pauze te nemen en zo veel mogelijk rijen af te krijgen ofja in het begin gebruikte we de 30 min overige pauze om onze target te halen binnen de tijd. Maar nu werken we gemiddeld 9,5 uur op een dag en eten we s ochtends rond half 11 snel even een koekje tussen de rijen door. Rond half 2 eten we onze lunch, dit doen we graag zo laat mogelijk zodat de middag snel voorbij gaat. 

Halverwege de eerste week moesten we eerst een ander veld afmaken die alleen nog clips op de derde ijzere rij vergde. Dit betekende dat we 1 uur voor een rij kregen omdat ongeveer 1 op de 3 bomen nog maar een clip nodig hadden en je hier dus snel door heen zou gaan. Dit betekende ook dat deze al volgroeide bomen op een bijna twee meter hoogte zaten en dat ik dit net kon vast clippen boven mijn hoofd maar dat Dhylia een emmer moest meeslepen om steeds de hoogte te kunnen bereiken. Alhoewel we niet hard aan de bomen hoefde te trekken en te duwen maakte de hoogte het geen ideale werkomstandigheden. We hebben ongeveer een week in dit veld gewerkt en alle bomen weer vast gemaakt. 

Er gebeurt hier vrij weinig en de meeste dagen lijken op elkaar op deze bijzondere gebeurtenissen na: 

In de eerste week wilde Dhylia en ik, op woensdagavond na werk, naar de supermarkt gaan in Stanthorpe toen we onderweg verast werden door het oranje motorlampje. Nadat het motorlampje branden voelde ik de auto erg trekken en schudden en branden niet veel later het rode olielampje ook.. Dus wij aan de zijkant van de weg stoppen en Joris bellen (hij is in Australië en heeft veel kennis van auto’s). Ik hield nog een voorbijganger aan om ons te helpen bij het open van de motorkap  (dit lukte even niet). De voorbijganger verwees ons naar zijn baas die truck mechanic was en hier niet ver vandaan gevestigd was. Dhylia durfde het aan om te rijden en heel voorzichtig reden wij richting de truck mechanic totdat we eigenlijk de weg niet konden vinden en de auto ons vertrouwen steeds meer verloor. - Daar stonden wij dan, twee jonge meiden in de middle of nowhere met een kapotte auto in het donker...- Ik belde Lisa op met de vraag of zij ons kon helpen (zij is de enige die wij hier kennen en alle voorbijgaande auto’s scheurde keihard voorbij..). Lisa stuurde haar man Daniel onze kant op die 20 minuten later arriveerde. Daniel kon helaas niet ontdekken wat het probleem van de auto was en nam ons mee naar de truck mechanic, wij volgde zijn auto. De truck mechanic was gelukkig nog aan het werk (het was ondertussen al bijna half 7) en heeft een lange tijd naar onze auto gekeken en geluisterd. Helaas kon hij er niet veel wijzer van worden en was voor hem de auto wel afgeschreven ..! Met een grote pijnlijke teleurstelling lieten wij onze Loes (zo hebben we de auto genoemd) achter bij de truck mechanic waarna Daniel ons een lift terug bracht. Eenmaal bij het huisje aangekomen gingen we snel koken en ons bed in. 

De volgende dag moesten wij dus lopend naar werk toe, dit duurt een half uur inplaats van 7 minuten met de auto.. 

Lisa had een afspraak bij de dokter en bood ons aan om mee te rijden naar Warrick die middag zodat wij alsnog onze boodschappen konden doen. Dus eindigde wij die dag om half 2 al. We werden gedropt in een winkelcentrum waar we fruit en groente haalde bij de groente boer en een volle kar aan boodschappen bij de Woolies. We aten nog een heerlijke donut om dit uitstapje van de farm af toch nog een beetje te vieren. 

Op zaterdag hebben we verschillende auto garages gebeld. Uiteindelijk kregen wij via de truck mechanic het nummer door van Chris (een vriend van hem, ons kent ons hier allemaal) die onze auto naar een garage kon verslepen. Omdat wij geen verstand hebben van auto’s en goeie garages hier bracht hij de auto naar een garage waar hij contacten had; Stanthorpe wreckers. Chris zou onze auto hier maandag heen brengen maar dit werd uiteindelijk dinsdagmorgen. Lisa bood ons aan om maandag (van de tweede week) met haar mee te rijden naar Stanthorpe om de auto in ontvangst te nemen en naar garages te gaan. Dus hebben wij maandag niet gewerkt (uiteindelijk regende het ook) en inplaatst daarvan de zondag ervoor gewerkt. Ofja dat wilde we, na twee uur lang in de kou (onze handen waren ijskoud en functioneerde amper) en regen gestaan te hebben heeft Lisa ons naar huis gebracht. Omdat de auto uiteindelijk ook niet op maandag naar Stanthorpe werd gebracht waren we dus kind of voor niks vrij die maandag en waren we een dag werk verloren (omdat de zondag dus niet liep zoals we verwacht hadden..).

 / Een beetje ingewikkeld en door elkaar dit allemaal maar je moet dus 88 days farmwork gedaan hebben om je tweede jaar te halen en als je 5 volle dagen werkt worden er 7 dagen van je dagen afgestreept (zo zit je dus eerder aan je 88 dagen). Maar als wij niet 5 dagen werken en/of niet volledige dagen dan gaat dit niet op en haal ik de eisen niet binnen de tijd die ik nog over heb voordat ik terug naar NL vlieg../

Op dinsdagmiddag, in onze tweede week, waren de clips op.. Geen clips is geen werk dus liepen wij om 3 uur die dag al naar huis. Op woensdag waren de clips nog niet gearriveerd en hadden wij dus verplicht een vrije dag.. Op donderdagochtend arriveerde dan eindelijk de clips en konden wij rond half 11 weer aan het werk. - Dus weer bijna 2 dagen vrij voor niks..- 

Nou uiteindelijk konden wij de auto pas op vrijdag (van onze tweede week hier) ophalen. Lisa bood aan om ons weer te brengen, gelukkig want we zitten hier echt afgelegen (Uber kennen ze hier niet). Dus op vrijdagmiddag stopte we om 4 uur inplaats van 5/5.30 en reden wij uiteindelijk met Daniel haar man naar de autogarage. Het koste ons $597,25 om de moterolie pijp helemaal te reinigen en het oliepijl te verschonen (wat ik er van begreep). De hoogste kosten waren denk ik wel de manuren die ze er aan besteed hadden ($88 per uur). Dhylia en ik waren helemaal blij dat de kosten niet over de duizend dollar waren en als dit het was dan was dat een grote opluchting, we konden weer toeren! 

Of toch niet.. Er moest ook iets gebeuren met de lagers en wel zsm en na 1.000 km moesten we terug komen voor een oliecheck. Dus maakte wij meteen maar een afspraak voor de dinsdag na het weekend om dit (kleine probleempje) ook zo snel mogelijk af te handelen. 

Die vrijdagavond kwamen Joris, Betzie en Stefan langs stanthorpe om een avondje met ons door te brengen! Zij waren een paar dagen in Brisbane geweest en vonden het leuk om even langs ons te komen (lag semi op de route). Helaas was er net op het nieuws geweest dat er twee meiden met het corona virus in Brisbane waren geweest dus mochten ze uiteindelijk niet meer in ons huisje blijven slapen/langs komen. Wij zijn die avond na het doen van wat boodschappen in Stanthorpe naar hun motel gereden en hebben daar heerlijk biefstuk gegeten met patatjes. Als toetje had Joris chocolade aardbeien gemaakt! We speelde canasta en gingen rond 11 uur weer terug naar huis omdat we dit hele weekend zouden doorwerken (na al die vrije dagen moesten we het echt wel inhalen). Het was heel fijn om even weg te zijn van het huis en een avondje ‘uit’ te hebben met vrienden. 

In de derde week werkte wij dus van donderdag (tweede week) tot vrijdag (derde week), negen dagen achter elkaar door om de 5 dagen per week weer recht te zetten. Dit was enorm zwaar voor onze handen! Dhylia is vrijdag eerder naar huis gegaan omdat haar handen teveel pijn deden (overal blaren, vel dat losgaat en heel dun en gevoelig is en kramp, stekende, blijvende kramp). Voor mij was dit de eerste keer alleen lunch eten en alleen werken.. Best gek om alleen te zijn na twee weken full time samen zijn. Ik heb hard doorgewerkt en ben half in het donker naar huis gelopen (best eng want ze hebben hier nergens straat verlichting en de weg is ook niet het meest veiligst om te lopen). 

In de derde week brachten wij de auto op dinsdagmiddag, half 3 reden wij weg, naar de autogarage totdat we ook dit keer het probleem kregen met het oranje moterlampje dat eerst aanging en toen het rode olielampje dat volgde en wij de auto weer aan de kant stil moesten zetten.. Dit keer waren wij al over de helft en stonden we op de hoofdweg, tussen alle dorpen in, waar je 100 de snelheid is.. 

We belde de autogarage op en die kwam ons 45 minuten later met een aanhangwagen ophalen. 

De auto had, had de garage gezegd de vorige keer, niet veel onderhoud nodig en zou in een uurtje gemaakt worden. Wij zouden dus ook daar wachten en die zelfde dag weer met de auto terug rijden.. Maar het leven is geen sprookje en dus moest de auto na onze tweede noodstop daar weer een paar dagen blijven (we hebben tot nu toe nog niks gehoord). Uiteindelijk maar weer Lisa een berichtje gestuurd en die heeft ons na een uur lopen (een half uur verkeer lopen) naar de Aldi om nog wat boodschappen te halen (het is Dutch week dus we hebben nu lekker hagelslag en autodrop 😍) weer opgehaald en thuis gebracht. 

Wat een goed leven hebben wij hier ;) 

Ps. Wij eten wel heel gezond, lekker veel groente en fruit en normale vullende maaltijden als pasta bolognese, aardappelschijfjes met boontjes/broccoli/bloemkool, rijst met groente en ga zo maar door. We hebben nu 1 keer bij de Mac geluncht (op de tweede maandag) om films te downloaden omdat onze internet aardig hard gaat zonder wifi in het huisje en 2 keer oven friet met kip gegeten.

Op onze vrije dagen schrijven wij aan onze blogs, slapen wij uit (we hebben nu al een biologische klok waardoor je niet langer in je bed kunt blijven dan 9 uur), doen we de was, maken we het huis schoon, lopen we in de buurt rond, als het weer het toelaat, opzoek naar kangoeroes (die hebben wij op onze ochtendwandelingen naar werk al een aantal keer mogen zien) eten we chips en chocola en spelen we heeel veel spelletjes! Voornamelijk canasta dat is en blijft favoriet maar zo af en toe spelen wij ook nog level 8 en de crowns. 

Ohja toen wij de auto voor de eerste keer mochten ophalen was ik even kwijt waar het gas en de rem zat en trap ik hard op het gas inplaats van de rem tijdens het parken.. Gelukkig na een schrik na niks verder gebeurd en aan de auto zag je ook niks! 

Die dag erna heb ik ook de bocht wat krap genomen bij het doorgaan van het hekje bij ons huis.. Oh oh, Dhyl rijdt toch wat zelfverzekerder dan ik doe en heeft een paar jaar meer ervaring. Uiteindelijk ook hier geen beschadiging gezien, het was ook niet heel extreem. Ik durf nog steeds te rijden maar zal nog voorzichtiger gaan doen.. 

Vandaag (zaterdag 8 aug) heb ik voor het eerst in lange tijd maar weer eens hardgelopen. Het was droog vandaag (het zou vrijdag en zaterdag gaan regenen en daarom werden dat onze vrije dagen inplaatst van zaterdag en zondag) en omdat ik vrijdag amper iets gedaan had en niet door de regen van gister wilde moest ik er echt uit. Uiteindelijk heb ik een slechte 6,5 km gerend in 40 minuten tijd met twee keer een pauze.. 

Ik moet zeggen dat rennen op grind steentjes naast botten van dieren die aangevallen zijn, berg op en af ook niet een ideale ren situatie is. Maar eerlijk is eerlijk ik moet het hardlopen weer gaan opbouwen.

Tot de volgende! 

Met hopelijk goed nieuws over de auto die helemaal weer werkt en onze vertrouwen terug gewonnen heeft! 

Pps, onze eerste week hebben we $575 verdient (28 uur betaald gekregen) en onze tweede week was helemaal een lachtertje want toen hebben we $400 betaald gekregen. Het aankomende loon dat we als het goed is maandag ontvangen moet wel rond de voorspelde $1.000 uitkomen.